Zespół poboreliozowy zagraża pacjentom z późną boreliozą
Badanie belgijskie, obejmujące pacjentów chorujących w latach 2016-2020, opisuje tzw. niespecyficzne objawy boreliozy oraz tzw. zespół poboreliozowy (lub „zespół po boreliozie”).
Badaniami objęto trzy grupy pacjentów. 1 grupa – pacjenci z rumieniem wędrującym i szybko wdrożonym leczeniem, 2 grupa – borelioza wieloukładowa/późna oraz 3 grupa kontrolna czyli zdrowa.
Po 6- i 12-miesięcznym okresie obserwacji porównywano występowanie kilku objawów, w tym sześciu objawów używanych do zdefiniowania PTLDS (zespołu poboreliozowego), tj. ból mięśni, ból stawów, zmęczenie, problemy z pamięcią, trudności z koncentracją i trudnościami w znajdowaniu słów oraz wpływ na codzienne czynności.
Chociaż ryzyko wystąpienia objawów po pół roku związanych z PTLDS było istotnie wyższe u pacjentów z rumieniem w porównaniu z grupą kontrolną (n = 128), to ryzyko wystąpienia co najmniej jednego z tych objawów w połączeniu z wpływem na codzienną aktywność nie była istotnie wyższa u pacjentów z rumieniem po 6 lub po 12 miesiącach obserwacji. Stwierdzono istotny związek między późną boreliozą a występowaniem jakichkolwiek objawów PTLDS, mających wpływ na codzienną aktywność zarówno po pół roku jak i po roku obserwacji.
Odsetek pacjentów z PTLDS oszacowano na 5,9% u pacjentów z rumieniem i 20,9% u pacjentów z późną boreliozą.
Z publikacji wynika, że to, co nazywane jest zespołem poboreliozowym, bardziej zagraża pacjentom z późną boreliozą niż tym, którzy mieli stwierdzony rumień i wdrożone od razu standardowe leczenie.
Link do publikacji / BMC Infectious Diseases
