Borelioza przewlekła – antybiotykoterapia może znieść odpowiedź przeciwciał na infekcję
Borelioza przewlekła – 35 lat temu opisano, że leczenie antybiotykami może znieść odpowiedź przeciwciał na infekcję. U niektórych pacjentów objawy mimo antybiotykoterapii pozostają.
Publikacja z 1988 roku opisuje przypadki boreliozy po leczeniu (zwanej tu boreliozą przewlekłą).
Autorzy opisywali 35 lat temu, że rozpoznanie boreliozy opiera się na testach badających u chorego obecność przeciwciał Borrelia burgdorferi.
17 pacjentów, leczonych po ugryzieniu kleszcza antybiotykami, po leczeniu cierpiało dalej na przewlekłą boreliozę. Chociaż pacjenci byli klinicznie chorzy, żaden nie miał podwyższonych poziomów przeciwciał przeciwko B. burgdorferi w standardowym teście immunoenzymatycznym lub teście immunofluorescencyjnym.
U chorych w analizie Western blot poziomy przeciwciał nie były wyższe niż u osób zdrowych w grupie kontrolnej. Badacze, analizując odpowiedź proliferacyjną komórek T na borelię i porównując to ze wskaźnikami w grupie kontrolnej zdrowych osób, wysnuli wniosek, że obecność przewlekłej boreliozy nie może być wykluczona przez brak przeciwciał przeciwko B. burgdorferi. Według naukowców to właśnie specyficzna odpowiedź komórek T może być traktowana jako dowód zakażenia u seronegatywnych pacjentów z klinicznymi objawami przewlekłej boreliozy.
Badanie przeciwciał nie powinno zakończyć diagnozowania boreliozy, w sytuacji, gdy objawy choroby, mimo leczenia, utrzymują się.
Zdjęcie Michal Jarmoluk z Pixabay
